1.Odev nedir?
2. Ogrencileri odev yapmaya nasil motive edebiliriz?
Presenter :İlknur TOSUN
Moderator:Elif Avcıbaşı
Protokol: Microlabs
Öneriler:
-Farklı ihtiyaç ve ilgi alanlarına göre farklılaştırılmış ödev
-Ödevi çeşitlendirmek ve yeni neslin dikkatini çekecek yollar ile ödev vermek(teknoloji, bloglar, EDMODO, Schoology gibi sosyal eğitim ağları kullanmak)
-Öğretmenin takibi (çok önemli)
-öğrencinin bazı eksiklerini gidernek için ödeve ihtiyacı olduğunu ikna etmek
-Sorumluluk almasını bir değer olarak öğretmek
-Sınav nou mu yoksa öğrenmenin keyfi mi? konusunun işlenerek öğrenciyi motive etmek
LEGOOH Group: Approaches to Students’ Mistakes
Dilemma: How can the teacher help students when the students aren’t looking at their mistakes or aren’t willing to look at their mistakes?
Presenter: Samantha
Facilitator: George
- “Do you correct each and every mistake?”
- “Do you focus on any types of mistakes (e.g. remember full stops, capitalization)?”
The group went on to ask more probing questions. Here are some examples:
- “Do you know how these students are doing in their other lessons?”
- “How many students are having the same problem?”
- “How much time do you spend in class building their background knowledge around these mistakes and much of an importance do you place on mistakes in class?”
- “Have you ever thought of listing the common mistakes made by the students (without identifying the student’s name)?”
- “Do you think seeing a page of corrections de-motivates students?”
Summary of presenter’s responses:
We do a lot of “correct the mistake” activities for students that are teacher created. “If you made a mistake, let’s fix it.” In our class there is no negativity attached for doing it wrong. However, when it’s the second or third that they are ignoring the mistake, that’s an issue. We play a game where students are given 100 pretend GBP and bet on which sentences they can correct. Students love it but it does take time away from what needs to be covered in class.
Then it was time for the group to discuss what they heard and reflect.
Some of the group’s responses:
The teacher has done a lot of hard work checking over the students work. However, the frustration she may be going through might not be worth it considering all of her responsibilities and classes to check.
I wondered how these two students (of the examples presented) handle frustration and how the family reacts to the students not being successful at something.
I don’t think the students get the systematic process of the workbook used in class, although it looks logical to us as teachers. Students might be frustrated by our expectation for them to get the writing structure system used in the workbook. I wonder if there is a way to combine the structure presented in the book with more interesting and creative tasks.
Sometimes as teachers we’re tempted to ask them to write about similar topics over and over again. I took a risk this year and asked my students to write about something one might not think they’re interested in. To my surprise, since the topic inspired debate, I got a lot of interesting and passionate ideas out of them. Don’t be afraid to take a risk when selecting topics to write about. I also never use red to correct students mistakes and I’m also careful to focus on the important items to correct.
At the end the presenter responded to what she heard. Here are some of the responses from the presenter:
I wish the systematic writing structure of their writing exercise book was more interesting. The changing pace of content that needs to be covered is too much. There is a frustration with the effort that you are putting in as a teacher. Even with the reminders, some students seem to still not put in the effort needed. I am planning on gaining their interest beforehand when going into the next unit with an interesting video about the topic. The best thing that I’ve heard today is that we need to put activities in between these units that expand on the topic.
Sınavlara yönelik müfredat ile kavram bazlı eğitimin çeliştiği durumlarda ne yapmalıyız?
Sınavlara yönelik müfredat ile kavram bazlı eğitimin
çeliştiği durumlarda ne yapmalıyız? Bir yandan IB kavramı, eleştirel Düşünce,
diğer yandan Üniversite hazırlık.
Presenter :Mustafa Kılıç
Facilitator: Eda Bingöl
Mustafa Hocamız linkteki örnekleri getirdi. Bir bölümü Amerika’da okullarda şekiller ile öğretilen ve hayatla bağlantı kurula bilinen orantı örnekleri, ikinci bölümü ise klasik cebir ile yapılan orantı problemleri.
Öğrenciler Üniversiteye hazırlanmak için bu klasik soruları mı çözmeli yoksa hayat ile ilişkilendirilen bu şekiller ile mi eğitilmeli?
Ortaya çıkan fikirler:
-Konu anlatımına başlanırken bu düşündüren 1. bölüm sorular ile başlamalı daha sonra klasik problemlere geçilmeli
-Seçmeli ders sistemini gerçekten uygulayıp öğrencilerin anlamlandırabileceği bir müfredat yaratmalı, öğretmenleri bu konuda eğitmeli ve bu programı uygulamalıyız.
-Beğenilen düşündürücü alıştırmaları yavaş yavaş kendi programımıza entegre etmeliyiz.
Kolaydan zora gidiş öğrencileri cesaretlendirir.
-Öğrencilerin sosyal, duygusal gelişimi için yaratıcı etkinlikleri desteklemeli, klasik soruların yanı sıra desteklenmesi için çalışılmalı
-Var olan sistemi de yok saymadan inandığımız kalıcı öğrenme için gerekli olanları müfredata katmalıyız
-Bu yaratıcı bölüm alıştırmaları farklılaştırılmış eğitimde ve kulüplerde yapılabilir
-Fanmatik matematik kulübü oluşturularak öğrencilere yaratıcı öğrenme alıştırmaları yaptırıla bilinir.
Akademik motivasyon
Konu: Akademik
motivasyon
3 Mart 2015 Salı
Text Rendering
Oturumda seçilen cümleler ışığında yapılan
konuşmalarda içsel motivasyonun aslında belirleyici olduğu, içsel motivasyonu
arttırmak için neler yapılabileceği konuşulmuştur. Sonuç odaklı değil, süreç
odaklı olmanın önemi üzerine durulmuştur.
Toplantıda seçilen cümle ve kelimeler:
"Akademik başarı"
" Öğrencilerin akademik açıdan başarılı olup olmadıkları elde ettikleri somut not ortalamalarına göre belirlenmektedir. Bu gerçek başarı mıdır? Sorgulamak gerekir.
“Süreç”
"Akademik başarı"
" Öğrencilerin akademik açıdan başarılı olup olmadıkları elde ettikleri somut not ortalamalarına göre belirlenmektedir. Bu gerçek başarı mıdır? Sorgulamak gerekir.
“Süreç”
İletişimde
küçük değişimler ya da görünüşteki zararsız yorumlar bile bir zihin yapısında
oldukça uzun süreli etkiler yaratabilir. Örneğin, birinin doğuştan gelen bir
özelliğini ya da yeteneğini övmek yerine birinin yaşadığı bir süreci övmek
kişide büyüyen bir zihin davranışını güçlendirmenin bir yoludur.
"Öz yeterlilik" Araştırmacılar, nöral bağlantıların en çok, kolay şeyler yaparak sürekli başarı kazandığımızda değil, zor bir şeylerle uğraşırken hata yaptığımızda oluştuğunu ve derinleştiğini söylüyor."
" Tükenmişlik" Anne babalar, çocuklarının üniversitede "iyi" bir lisans programına yerleşmesi için her türlü özveride bulunmaktadır."
" İçsel güç" Öğrenmeyle ilgili motivasyon konusunda öğrencinin eğitime olan yatırımı ve bağlılığı belirleyen zihinsel, duygusal ve davranışsal belirleyicilerdir.
İncelenen makalelere aşağıdaki linkden ulaşabilirsiniz.
"Öz yeterlilik" Araştırmacılar, nöral bağlantıların en çok, kolay şeyler yaparak sürekli başarı kazandığımızda değil, zor bir şeylerle uğraşırken hata yaptığımızda oluştuğunu ve derinleştiğini söylüyor."
" Tükenmişlik" Anne babalar, çocuklarının üniversitede "iyi" bir lisans programına yerleşmesi için her türlü özveride bulunmaktadır."
" İçsel güç" Öğrenmeyle ilgili motivasyon konusunda öğrencinin eğitime olan yatırımı ve bağlılığı belirleyen zihinsel, duygusal ve davranışsal belirleyicilerdir.
LEGOOH talks about Rewards&Punisments!
As LEGOOH we had our first meeting on December 11th, 2014. We came together to discuss a
trending topic: “Are rewards ok?” The topic was brought up by Aylin Geron as she came across Alfie
Kohn’s best seller PUNISHED BY REWARDS.
The presenter was Aylin and Simge facilitated and 4As was used as the protocol. Jasmine, Samantha
and Catherine were present at the meeting. The topic and the text was long as a result we couldn’t
really feel satisfied as we all had more to share.
The protocol is quite useful for starting discussions on challenging topics. 4As stand for Assumption,
Agree, Argue and Aspire To. We took turns to share our As. We mostly talked on the following:
Assumption: “We pressure students to learn what they do not want to learn, and then punish them
with low grades when they do not learn it…. The result … we lose them as learners”
Legooh agreed on the fact that the assumption of learners being so reluctant is a negative starting
point.
Agree: “We want students to become rigorous thinkers, accomplished readers and writers and
problem solvers who can make connections and distinctions between ideas.”
Who can object to that? That is the ideal learner model for all teachers.
Argue: We had a lot to say on this part. Each participant had different points to argue about.
Jasmine connected with American education system, Sam commented on the British style which are
both quite different from the “forever changing” Turkish system.
Aspire to: “Young children don’t need to be rewarded to learn. Desire to learn, itself, is natural.”
It’s great to know that and we all agreed that we should remember this fact once in a while and we
shouldn’t mistake them for adults.
As a result we couldn’t decide whether rewards are good or bad. Although Kohn strongly believes
that rewards for learning undermine intrinsic motivation and turns students to Pavlov’s dogs with
classical conditioning we have to accept the fact that assessment itself is a rewarding/ punishment
system.
As long as we grade our students we don’t really have to bribe them with candies and gold stars. And
if we do the ones who receive will just enjoy the moment!
5 Ocak Toplantımız
5 Ocak 2015 Pazartesi plc toplantımızı gerçekleştirdik. Eda
BİNGÖL ve İlknur TOSUN tarafından sunumu yapılan Consultancy
protokolün uygulandığı sunumun konusu "Ödül ve Ceza ile ilgili
ilköğretimdeki uygulamalar ve bu uygulamalar ile ilgili ikilemlerimiz"
dir.
Okulumuzda uygulanan DAVRANIŞ YÖNETİM PROGRAMI nın ödül
ayağında kullandığımız örnek davranış kartları bu toplantımızda yer almıştır
Çıkan görüşleri maddelersek:
- Verilen örnek davranış kartlarının içerikleri
incelendi. İçerekte yer alan cümleler kişilere göre değişiklik
gösterdiğinden objektif bir sonucun çıkmadığı görüldü.
- 3 ila 10 kere iyi davranışlar gerçekleştirirse örnek
davranış kartına sahip olabilmesi
- Karta verilen değerin her çocuk için aynı olmadığı
- 1 den fazla kart alması 10 karta ulaştığında teşekkür
mektubu alması
- Kriter olması gerektiği; kriterlere göre
öğretmenlerin ortak tutum sergilemesi, göreceli olmaması
- Ay sonunda örnek davranış sergileyen çocuklar tespit
edilip, bir komisyon tarafından değerlendirildikten sonra verilmesi,
- Çocuklara kendilerinin doğru yaptıkları şeylerin
farkında olmaları sağlanmalıdır.Kendileri tarafından farkına vardırmak
gerekir." Sen neleri iyi yaptın?" diye sormak gerekir böylece Çocuk
düşünecek ve içsel bir değerlendirme sürecine girecektir.
Tüm bu görüşlerden yola çıkarak DAVRANIŞ YÖNETİM PROGRAMI
mızın revizyon çalışmalarında bu bölüm değerlendirmeye alınacaktır.
--
Eda BİNGÖL
In an Era of Conflict, Healing the World One Classroom at a Time
In an Era of Conflict, Healing the World One Classroom at a Time
By Thom Markham
It’s not hyperbole to say that we’re in danger of losing a generation of children to a world that, at the moment, cannot find its way forward without violence, conflict, and despair. It’s not just war and violence that threaten, but a crumbling of the infrastructure of good thinking. That sounds vague, but we witness its impact daily. What we see around us is an increasing inability to collectively define and outline a satisfying vision of the future. Fear is rapidly replacing hope—and that’s not a good formula for growing up whole.
The news is particularly poignant as we transition into a new year, when much of the world aims to turn love and good will from slogans into reality. So here’s a question for educators to consider: How do teachers help heal the world in 2015 and beyond?
That means teachers need to go deeper as well to help students rise above current religious, political, and social divides, and to nourish the collegial, broad-minded, and self-sustaining qualities we desire in citizens of the future. To begin addressing some of these issues, consider infusing instruction with a set of ‘first’ principles imagined as a kind of Hippocratic Oath or similar touchstone that unites teachers in service to youth everywhere, based on four commitments:
Commit to character
To borrow a metaphor, attempting to improve education without addressing the critical role of personal strengths and resilient behaviors is like Starbucks changing the design of their coffee cup rather than the quality of their coffee. The real question is this: How do we change the quality of our coffee to meet the needs of today’s customers in schools?
Here’s one suggestion: Invent a new Bloom’s taxonomy that makes character the foundation for learning. Amidst the chaotic turbulence of a divided world, you cannot navigate and do no harm without empathy, persistence, and—most crucial—an attitude of appreciation and gratitude. How else can you deal with income inequality or immigration or violence except through empathy? How else can you encourage communication and tolerance except through nurturing a collaborative spirit in children?
Commit to being a global teacher
Most teachers express deep care for children, but their concern is largely local, focused on their own students, classrooms, and schools. Plus, their curriculum is subject to the constraints of nationality, religion, politics, and—more recently—the incessant mantra of global competition.
But teachers should become familiar with an underreported fact: Teachers from the U.S., U.K., Turkey, Iran, and Vietnam—or any combination of any countries, anywhere—are engaged in a common conversation about common problems in teaching and learning. Globally, children are disengaged, motivated more by fear than love of learning, and comply with demands but lack a vision of the future. Worldwide, teachers know and agree that something is wrong.
This creates an opening for educators to participate in a global mindshift: Let go of local and commit to taking responsibility for all children and working against a future run by ideologues focused on division rather than cooperation. Help all children move from the dominant win-lose mentality to cooperation—to sustain from compete. In every child, foster curiosity, questioning, and innovative thinking by encouraging appreciation for multiple points of view. The key to learning is openness. That’s a shared global goal for every teacher.
Commit to educational innovation
Whether learning takes place in a regimented classroom in a Chinese province, a madrassa in an Islamic country, a makeshift building in Africa, or a sparkling new high school in a highly-developed country, children suffer equally from the lack of a new cognitive map to guide education into the latter 21st century. Obviously, issues of equity, access, funding, and so forth create enormous disparities in opportunity. But in every corner of the globe, old methods of instruction prevail, driven chiefly by the notion that information can be planted in a child’s head.
Just as with student issues, surprising unanimity exists among teachers that the old model does not serve children well. Thought leaders in education usually cite better standards or improved testing as markers for the future, but that’s not true in my experience. Worldwide, teachers sense that a more relevant, problem-based, inquiry-oriented, student-empowered form of education is necessary.
The outline of the new model is apparent. The present emphasis on inquiry, projects, deeper learning, personalization, and qualities such as grit, resilience, and empathy are not fads. They’re a genuine response to the desire to impact students more deeply, to bring forth the essential goodness that most teacher sense in their students.
Commit to a personal mission
The power of purpose is well known. It fosters resilience, perseverance, and creativity. More important, it liberates the energy necessary to do important work. But industrial education, which too often settles for small outcomes, relies on top-down reform, or treats teachers as cogs rather than innovators, can mute the power of purpose in individuals.
It’s time to reclaim the power. It’s way past time for teachers to see educational transformation as the sole province of consultants, superintendents, or state and federal officials. Plus, it’s time to reveal a well-kept secret: They don’t have the answers either. In this peer driven, collaborative world, the real answer is for every teacher to make a personal commitment to becoming local thought leaders of schools and communities, to be innovators at all levels, and to join with colleagues and students in reimagining the future. That’s one important way to honor an unmistakable fact of the global world: We’re all in this together.
GELİŞİM İÇİN DEĞİŞİM 11 Aralık 2014 Toplantımız
TOPLANTI KURALLARIMIZ
1. Saygı – sorumluluk çerçevesinde güven
ortamında çalışmak,
2. Özgürce fikirlerimizi söylemek,
3. Hoşgörü içinde yargılamadan , söz kesmeden
dinlemek,
4. Ön hazırlık yaparak gelmek,
5. Zaman yönetimine önem vermek (dakiklik,
eşit süre kullanımı,vs.),
6. Konu odaklı çalışmak,
7. Pozitif, katılımcı, yapıcı ve üretken olmak,
8. Cep telefonlarımızı bir süreliğine unutmak.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)